-1- مقدمه                 227صفحه

نيروگاههاي بخاري يكي از مهمترين نيروگاههاي حرارتي مي باشند كه در اكثر كشورها، از جمله ايران سهم بسيار زيادي را در توليد انرژي الكتريكي بر عهده دارند، به طوريكه سهم توليد اين نوع نيروگاهها حدود 3/47% كل توليد انرژي كشورمان مي اشد. از مهمترين اين نيروگاهها در كشورمان مي توان به نيروگاههاي شهيد سليمي نكا ،‌شهيد رجايي قزوين، شهيد محمدمنتظري اصفهان، رامين اهواز، اسلام آباد اصفهان، طوس مشهد، بعثت تهران، شهيد منتظر قائم كرج، تبريز، بيستون كرمانشاه ، مفتح (غرب) همدان، و بندرعباس اشاره نمود. مشخصات اين نيروگاهها به همراه ديگر نيروگاههاي بخاري كشورمان در سال 1381 را ميتوان در جدول (1-1) مشاهده نمود.

در اين نيروگاهها، از منابع انرژي فسيلي از قبيل نفت، گاز طبيعي، مازوت و غيره استفاده ميشود؛ به اين ترتيب كه از اين سوختها جهت تبديل به انرژي حرارتي استفاده شده، سپس اين انرژي مكانيكي، و در مرحله بعد به انرژي الكتريكي تبديل مي گردد. به عبارت ديگر در اين نيروگاه سه نوع تبديل انرژي صورت مي گيرد. اولين نوع، تبديل انرژي شيميايي (انرژي نهفته در سوخت) به انرژي حرارتي است كه اين تحول در وسيله اي به نام ديگ بخار صورت مي پذيرد.